Zagadnienie faktów negatywnych jest kwestią filozoficzną przedstawianą w pytaniu „czy niebyt / negacja / nicość jest czymś samodzielnym i autonomicznym?”. Dla osoby niezwiązanej na co dzień z filozofią, może się to wydać pytaniem absurdalnym i mocno wyabstrahowanym, jednak kiedy przyjrzymy się temu z bliska, w świetle ontologii, sprawa nie jest taka oczywista. Zagadnienie to jest z natury skomplikowane, chodzi o złożoność problemu i tego, jak interpretujemy pojęcie istnienia / nieistnienia faktów negatywnych. Nie należy mylić tego problemu z rozważaniami na temat istnienia / nieistnienia niebytu / nicości. Mimo złożoności tematu postaram się w kolejnych krokach wprowadzić w tematykę tego problemu i zdefiniować poszczególne pojęcia, niezbędne do dalszych rozważań. Kwestia ta była poruszana przez wielu filozofów, jedni z nich opowiadali się za istnieniem faktów negatywnych, inni przeciwnie. W niniejszym artykule przytoczę ujęcie Ludwiga Wittgensteina w opozycji do rozumienia Romana Ingardena. W tle dołączę także własną argumentację.
